WELVAART-VISBOYS 0-3

Als je actief op zoek gaat naar een goede overgang vind je er altijd wel één, wist iemand me te vertellen. Vorige week speelden we tegen rabbits, en waarin leven konijnen? In een burcht. En waar speelden we vandaag, in burcht. Bovendien zijn er ook wat gelijkenissen. Beiden zijn het nieuwe ploegen in ons verbond, beiden zéér jong en beiden hebben op vlak van sportiviteit nog wat bij te leren. Boze tongen zeggen, typisch welvaart, de jongeren hebben het te makkelijk, hebben niet leren afzien, willen alles in de voeten krijgen, en als het niet loopt, dan laten ze het kopje hangen. Welvaart was er op het eerste zicht niet. Geen parking, een zeer klein pleintje, kleedkamers in een container, … Met een beetje verbeelding vind je wat uiterlijke tekenen van welstand omdat het pleintje geprangd ligt tussen de ‘carrefour’ en de snelweg. Vergezocht? Dat valt wel mee, vlak na de kennedy- tunnel. Daar wezen de opeenvolgende regeringen Martens en Dehaene al op. Aan het einde van de tunnel is er zicht op welvaart. En hiermee heb ik een linkje gelegd naar de politiek. Groen! kon zich toen profileren op de rug van hen die zich paars ergerden aan de rooms-rode regeringen. Moet ik nog verder gaan? Het was een opeenvolging van varkenspest en dioxine waardoor Dehaene van z’n voetstuk viel. En van welke gemeente maakt Burcht deel uit : Zwijndrecht.

Vorige week was ik nog een beetje geremd om er de politiek bij te betrekken. Maar zeg nu zelf, als de huidige regering ons al enkele jaren om de haverklap om de oren slaat met de actieve welvaart-staat, dan wil je op de eerste rij staan, als je de kans krijgt. ’t Viel tegen. Ook van de hardwerkende vlaming heb ik niet veel gemerkt bij de tegenstander. De dekkers van dienst lieten onze spitsen passes aan elkaar uitdelen, zonder ze evenwel te laten scoren. Voor de rest veel gehakketak, zonder veel gevaar.

Maar net door de politiek erbij te betrekken, kan ik dit duiden. Burcht is één van de enige gemeenten die bestuurd worden door groen! Nu ook weer 10 zetels. Een poging van Vlaams belang en VLD om de naam in Zwijndrechts te wijzigen is daarmee weer voor 6 jaar verijdeld. Maar het verklaart wel onze eerste aanblik.
Kleinschaligheid wordt gepredikt, evenals recyclage. En over hun voetbal gesproken, veel te weinig mobiliteit. Net als groen! proberen ze het middenveld over te slaan en bijten ze hun tanden stuk op onverzettelijke tegenstanders. Dat lieten we hun de eerste helft dan ook overvloedig doen. Buiten twee keer hun tanden laten zien, kwam daar niet veel uit voort. Zelf regen we de kansen aan elkaar, maar we maakten ze nog niet af. We deelden alleen prikjes van. Daar werden we op de achterste rij wat moedeloos van, maar het bleek achteraf een goede tactiek. In de tweede helft van de legislatuur kwamen ze er bijna niet meer aan te pas.

Vorige week kwam Verhofstadt om het hoekje piepen (weliswaar met lange tanden). Daarom krijgt Leterme hier ook een forum. Ik citeer. “Vervolgens was het de beurt aan Vlaams minister-president Yves Leterme, die eveneens een duidelijke boodschap had: we moeten met z’n allen een tandje bijsteken. “Er is onvoldoende besef dat welvaart kwetsbaar is”, sprak Leterme. “De voornaamste concurrenten hebben de afgelopen jaren ingrijpende hervormingen doorgevoerd en zijn concurrentiëler geworden. Op vele rangschikkingen zijn zij dan ook ver weggezakt. We mogen dus niet te zelfgenoegzaam zijn: En dus moeten er extra inspanningen geleverd worden, en hiervoor doet Leterme een oproep : speel uw troeven beter uit”.
Who the fuck is Leterme hoor je de welvaart denken, en zelfvergenoegzaam boeren ze verder.
Dat is buiten de visboys gerekend die Leterme wel kennen, al was het maar omdat hij als bevoegde minister de minimumquota voor de Belgische visnijverheid heeft kunnen uitbreiden. In het toenmalige filmfragment zagen we de minister op de kaaien staan van én of andere vismijn … en ik meen me te herinneren dat hij een visboot nariep met de woorden : wel vaart en bol de netten.

Respect moet je verdienen, en uit de kleedkamer kwam alras een gemotiveerde ploeg. Sam liet zich vervangen, en bleef van de veld. Te onthouden : beterschap in zicht. Trikke verhuisde van Spits naar achterban.
We konden blijven rekenen op een goede verdediging en een creatief middenveld. Sam Dom en Robin wisselden nog eens van plaats en hun samenspel met Wouter leverde buiten een hoop gemiste kansen eindelijk ook een doelpunt op, weliswaar van de voet van Trikke die mee opgerukt (en daarna verrukt) was..
Wim kreeg de kans deze stand te verdubbelen vanop de penaltystip. Een hoostandje (rechtsboven). De keeper van welvaart pakte voor de rest alles wat hij kon pakken. Opvallend, Robin is nog steeds zoekende achter een goal. Zelfs na de match scheerde hij nog de paal toen hij zich tussen de palen wou wagen. Piet viel succesvol in en Sam kon zijn doelpuntje ook meepikken.

Dat heet dan een welvaartsbonus zeker : 0-3 op het einde voor de ouderen van dagen.

Voor de rest blik ik graag nog eens terug vanuit een ander gezichtspunt. De welvaart was niet actief van de partij. Wat we wel zagen was, dat we veel kansen verkwisten, dat een migrant van de eerste lichting tweemaal teveel zijn hand uitstak, dat de ouderen moeten blijven werken, en dat de jongeren het wat lieten afweten, ondanks de creativiteit die ze ten toon spreiden, dat het veld klein was en dat we het niet zo breed hadden als we wilden, dat er een arbitraire ingreep nodig was om ons op rozen te zetten, dat de beste stuurlui alweer aan de kant stonden (te schreeuwen), dat de pascontrole eens te meer verscherpt was waardoor sam zijn lidkaart moest inleveren, … . Dat is ook wat de actieve welvaartstaat te bieden heeft, maar dat vertelt paars er niet bij. Ken jij trouwens nog iemand die in paars gelooft, tenzij Wim en Danny, als ik goed ingelicht ben. De ene voor Anderlecht, den andere voor den Beerschot en zo belanden we toch even terug bij het voetbal, of wat daarvoor moet doorgaan.

En wat leert het ons nog? Dat het middenveld oh zo belangrijk blijft, hoe jong, rijk en getalenteerd je ook bent, én recuperatie op alle flanken, dat een goede bank cruciaal is, dat je engels altijd kan gebruiken, evenals techniek.
Bovendien zal er altijd een ziekenkas moeten bestaan, gezien de tegenstrevers weinig of niets ontzien van onze oudere ledematen. Laten scoren mag, maar zelf scoren moet ook, zeker indien het vanuit de goede hoek is.
Iemand raken aan zijn kindergeld is nog altijd not done (hé Yves). Ook een doelman die de ganse match werkloos blijft, moet uit de doppen blijven kijken. Ondernemende mensen worden beloond, al lopen ze nietsontziend naar voren om te kunnen scoren (Trikke), op geen inspanning teveel kijkend. Net als een doel voor ogen hebben. Zelfs ziek kan je nog behoorlijk uit de voeten (Kristof).

Enfin, de toekomst zal uitwijzen of er nog iets komt van die welvaart. Aan visboys zal het niet liegen, we werken intern wel degelijk aan een generatiepact *, een ideale mix van ouderen en jongeren.
En dat maakt voetballen bij de visboys zo leuk. Geen welvaart zonder welzijn, en daar zorgen wij voor.

En daarom ben ik blij dat Carl ons kwam aanmoedigen en dat nog eens kon meemaken. Hij zag dat het goed was. En ook dat iemand anders goed speelde met zijn zestien (en ook letterlijk in de zestien). Iemand die we na 2 matchen niet meer kunnen missen en die ons het missen van Carl even doet vergeten. Maar ja, zoals je weet is dat één van de kwalijke kantjes van de actieve welvaart : uit het oog, uit het hart ;-). Carl, tot slot, hou 27 januari ook vrij om te komen kijken . Dan spelen we tegen the blue rabbits, en jij komt toch uit Haas-rode hé.

* Het Generatiepact voorziet talrijke maatregelen waarvan er een aantal hierna vermeld worden.
- Meer jongeren aan het werk door startbonussen stage-uitkeringen, dit wil zeggen dat je wat foutjes kan permitteren omdat de anderen wat van je overnemen.
- Ook ouderen langer aan het werk houden door tijdskrediet, tijdelijke compensatie voor de overgang naar een lichter werk, ouderenvakantie, …
- En de lasten op arbeid verminderen door meer techniek, vermogen, … en geleidelijke aanpassing van de leeftijds- en anciënniteitsvoorwaarden voor de eindeloopbaan.
- Last but not least, een sterkere sociale zekerheid, door de solidariteit te bewaren. En die is er, zeker weten.

Luc Sluyts