Beste voetballiefhebber

Als je alleen het beste verhaalt, ben je niet goed bezig denk ik. Daarom voel ik me verplicht, weliswaar met voldoende tijd ertussen u toch nog het relaas van onze laatste wedstrijd te geven. Gezien het wedstrijdsverloop had ik ze graag op 5-0 zien eindigen, omdat dat zoveel gelijkt op een forfait en dan konden we de aandachtige klassementslezers die de visboys op de voet volgen in de waan laten. Helaas hadden we strafport aan ons been en eindigde de match op 6-0.
Ik doe u graag uit de doeken hoe dit gebeurde, en vertel er graag bij dat het met een echte scheids zeker anders had gelopen. Want indien u uit vorige verslagen meende te moeten opmaken dat deze niet op een schoon blaadje stonden bij mij, dan wil ik dat hierbij rechtzetten.

Jammer genoeg was er geen echte arbiter opgezonden, en vermits wij ternauwernood met 11 man op post waren, hadden we ook niet de gelegenheid dat laken naar ons toe te trekken. Voor de tegenstrever was dat geen enkel probleem, mannen van de post werken graag in het zwart, en voorzeker vind je ze her en der met een fluitje in hun hand, daar waar het gras groener is aan de overkant. Het dient gezegd, de vrijwilliger gedroeg zich vrijpostig, en had zeker wat meer in ons voordeel kunnen blazen, maar voor alle duidelijkheid zeg ik er ineens bij dat we op geen enkel moment, maar dan ook geen één ogenblik aanspraak konden maken op een gelijkspel en dus zeker geen overwinning.

A posterioro was het belangrijkste aan elf man geraken, met al die gewonden, gekwetsten, en andere afzeggingen… van de laatste weken. Yves werd letterlijk opgevorderd, Jan werd verwacht maar had ons verkeerd gebriefd. Het was in die omstandigheden dat Wesley zijn debuut maakte als midvoor, zo dicht mogelijk bij de goal, ervan uitgaande dat hij zich daar het best bij voelde. Juiste keuze, dat zeker, maar de bal daar krijgen was een ander paar mouwen. Wouter was onze andere aanvaller, en op het middenveld liepen Yves, Sam, Wout en Robin van links naar rechts naar een bijwijlen ongrijpbare bal. De achterlinie bestond uit Danny, Sam Vdv, Wim, Luc en Jan sloot de lijn.

Het is u hoogstwaarschijnlijk bekend dat postbodes alles door een gleuf krijgen, dus was het voor hen een klein kunstje in het kleinste gaatje te scoren wanneer zij daar de kans toe kregen.

Al in de eerste minuten was het raak, deels door goed samenspel van de post, deels door onze organisatie die duidelijk nog niet op punt stond. Hierdoor kon een duidelijk ervaren postman vrij intrappen. IK verklaar het een beetje vanuit onze eigen naïviteit, we lieten hem gewoon doen, net als bij de echte postmannen van wie je de post pas uit de brievenbus haalt als ze het hoekje om zijn, of zeker uit zicht. Hier lieten we ook na de bal uit zijn voeten te halen.

Met dit inzicht, en wakker geschud konden we daarna een kwartier tot 20 minuten stand houden en zelfs een paar keer uitbreken. Het was toen dat de scheids een keer of 2, 3 voor penalty had kunnen fluiten in ons voordeel. Veel te licht en zogezegd balvoordeel was het oordeel van de gelegenheidsarbiter. En zoveel als die vrijpostig was, zoals gezegd, waren de anderen vrij potig. Hierdoor kregen ze de kans om ons onder de (post)duiven te schieten, zegge en schrijve oneerlijke concurrentie aan te doen.

Bij de man in het zwart hiervoor aandacht vragen, hielp niet. Ik, gelegenheidskapitein, moest zwijgen of anders zou ik een post pakken. In die omstandigheden, meestal na stom (zeg maar dom in sommige gevallen) balverlies vielen er dan goals binnen. 3-0 was een beauty, van ver in de hoek gedeponeerd, maar de 4de had wel degelijk een buitenspelgeurtje.
Dit was een objectief feit, degene met het fluitje drukte wel degelijk zijn poststempel op deze wedstrijd. Laconiek commentaar van de tegenstrever was dat wij de kans hadden om zelf een arbiter aan te stellen. Maar qua aanstellerij konden we uiteraard niet tegen hen op.

De tweede helft vingen we op advies van Danny, als ouderdomsdeken nog steeds op post, aan met de idee dat we terug van nul begonnen. Goede inval, en het hielp nog ook ondanks bijkomende handicap dat Yves, tot dan één van onze betere balrecuperatoren, intussen in de kleedkamer was gebleven. ’t Moest allemaal rap gaan, want zelfs zijn pas hebben we moeten nasturen.

Intussen op het veld hield vooral Jan de netten schoon. Jammer genoeg maken mannen van de post zich doorgaans in de week niet zo moe, zodat zij in een echt fysiek eindoffensief nog 2 goaltjes in geschenkverpakking konden meenemen naar de toog, waar ze nog lang postvatten en dromen van 3de afdeling waar zij afgaande op hun potentieel zeker thuishoren, nu al.

Op één vlak waren we toch de betere, namelijk dat van het grotere ziekteverzuim wat een prestatie is gezien de historische voorsprong die de post op dit gebied als reputatie meedraagt.
Dromers zeggen dat de match er heel anders had kunnen uitzien. Nu kreeg post het monopolie op het veld cadeau. Maar, met als voornaamste afwezigen specialisten van de banksector, verkeers- en automatisatiedeskundigen, … hebben we nog enkele troeven vanuit de privé om het hen in hun expansiedrang behoorlijk moeilijk te maken.

De tegenstrever probeerde me er intussen in het hoofd te praten dat ze niet echt van de post waren, maar gewoon van een café, alsof dat een doorslaand argument zou zijn om me te overtuigen, gezien de allengs bekende reputatie van de mannen van de post (ze konden zelfs gezegd dat ze in de bouw werkten). Het spreekt vanzelf dat ze niet ‘recht’ naar huis reden. De gleuf hunner aangezicht snakte naar een po(s)t bier, en de port vloeide naar bestemmeling. In dit post-wedstrijd-tijdperk bleven visboys achter, met de wetenschap dat er binnenkort terug matchen komen die gewonnen kunnen worden, gesteld dat we met genoeg en op de juiste plaatsen kunnen postvatten. Zoniet moeten we stilaan eens beginnen goochelen met de anagrammen van POST en dan bedoel ik niet POTS omdat de winter eraan komt hé

• Ps, want in zo’n verslag mag een post-scriptum niet ontbreken. Ondergetekende zelf genoot van het moment dat hij de aanvaller met het ruime postuur op zijn postnummer kon zetten door hem te dribbelen. Postuum wou hij zich hiervoor wreken, door me pootje te lappen. De evidente kaart werd betrokkene niet aangetekend. Daarvoor hebben ze bij de post steeds een verklaring zoals verkeerde bestemmeling of nog beter onvoldoende ge-frank-eerd, terwijl dat het minste was wat je van de nummer 11 kon zeggen. Ik ben zelfs meer in de positie om te stellen dat ze op het verkeerde adres zijn, als ze me vanachter willen pakken. Dat past niet, en daarmee is alles gezegd.

Luc Sluyts