Visboys – De goudbloem : 2-2

“Veel gezeur weinig voetbal”. Deze quote komt niet van één van de beide ploegen, hier is duidelijk een kenner aan zet, en dan nog wel als bekroning van het wedstrijdverslag.
Als ik een zwart schaap zou zoeken, zou mijn repliek vlug klaar zijn : veel geblaat, weinig wol. Maar daarvan was geen sprake, eerder denk ik met vreugde terug aan twee ploegen uit de middenmoot die er een wedstrijd van wilden maken. Dat was echter niet gerekend op de tegenwind die heus niet alleen aan de natuurverschijnselen te wijten was. ’t Toeval (zeg maar ‘t lot ) wil dat schrijver dezes de dag voor deze wedstrijd met zijn dochter Lotte naar “windkracht 10” is gaan zien. En vandaag stond daar reeds een persiflage van op de rol, “windbuil 10”, met iets minder actie, maar evenveel “air” en showgehalte … maar iets minder helicoptervisie. Als ge zelfs al moeders en kinderen, en gehandicapten godbetert uit hun kot jaagt, de bomen in, dan zal de neutrale lezer hier toch snel de juiste conclusies uit kunnen trekken.

Hoewel dus weinig voetbal, wil ik het er hier in de eerste plaats toch over hebben. We konden Trikke én Dirk Engels recupereren, en Jan Heylen was bereid ons na zijn loopwedstrijd (loopkracht 10 km, veel geloop, weinig …) te vervoegen en mentaal op te krikken. Onze Keeper Jan Nuyts, stond paraat, en Robin gretig. Voor de rest konden we rekenen op den Yves, de Sammen, de sluytsen, en wout(er)s A en E.

De eerste helft hadden we de wind mee, maar de scheids tegen. Desalniettemin bleef het 0-0, brilscore, als symbool voor wat betrokkene kon gebruiken. “Veel ogen, weinig inzicht” … meer hoef ik niet te verzinnen, om het eerdere oordeel ‘kenner’ onderuit te halen. Zelf kreeg ik immers een privélesje omtrent wanneer een bal nu out is of niet, en wat een scheidsrechter in dat geval mag en moet, en vooral wat een verdediger vermag en dat is zich niet moeien, of geel. Hierbij hoort een noot van de schrijver en die is dat ik stilaan begrijp wat te verstaan onder veel gezeur.

Ondanks veldoverwicht hielden we ze toch mooi weg van onze goal. Enkel op een terugkopbal van Wim, die een uitstekende eerste helft speelde, moest Jan zich reppen en voor de rest heel attent meekeepen dat wel. De verdediging stond zijn mannetje, met Wim en Sam die kunnen terugblikken op een heel goei match. Ook Dirk hield zijn mannetje gedeisd en Trikke trok weer naar voren als nooit tevoren. Ondanks een dipje liep Sam D, samen met Wout, Yves en Robin de gaten zoveel mogelijk dicht.

In de tweede helft hadden we het kwader, de tegenstrever had de wind en tot op zekere hoogte de arbiter mee. En zo kon het gebeuren dat een discussie voor wie de inworp was, werd beslist in het voordeel van een vrijtrap voor de tegenstrever. De discussie of het rechtstreeks of onrechtstreeks barstte los nadat de bal rechtstreeks en gezwind in de rechterbovenhoek dwarrelde. Volgens ons ongeldig, maar de scheids die rechtreeks aan de oorsprong lacht, bleef bij zijn oordeel. Dat kostte Wim een gele kaart.

Door zoveel onrecht kreeg Robin (de bal, will’ems er in of niet) vleugels en de bal een vaart, onhoudbaar voor de keeper, nochtans tegen wind. Later in de wedstrijd zal hij nog zo’n raid opzetten, maar ook tegenwind ondervinden van de fluitenist, die de bal buiten zag gaan.

Vroeger, pakweg vorig jaar zou ik er in kunnen komen dat men zich kon vergissen, gegarandeerd dat enkele van de goudbloemers de lijn hadden opgesnoven. Maar op dat vlak waren ze gekalmeerd, behalve dan misschien de nummer 10 (’t zou ne film kunnen zijn) die pakkracht 10 wou spelen, en zo tegen 2 keer geel aanliep … en rood wegliep van woede.
Maar ik loop vooruit op de feiten, direct na ons tegendoelpunt, stonden de goudbloemers terug op rozen, daarbij onverbloemd geholpen door de scheidsrechter, die een duw op Yves (reuzematch trouwens als stofzuiger op middenveld) straal negeerde. Integendeel, hij beloonde GB met een vrijschop, die mooi gedevieerd via een kopbal in het doel belandde.

Visboys lieten hun kop niet hangen, en na enkele kleine kansen van Wouter die nog steeds achter zijn beste vorm aanholt, kopte Trikke de bal binnen boven en voorbij de verbouwereerde keeper.
2-2, en dat hadden we wel verdiend, ondanks het feit dat de tegenstander enkele kansen meer had gekregen … maar wij hadden een Jan Nuyts in ons doel staan..

Ook hun aanvallers waren geïnspireerd door “windkracht 10”. Er was er tenminste ene die dacht hij moest solliciteren voor duiker. Gelukkig trapte de scheidsrechter daar niet in, zolang het binnen de backlijn was. Eens daarbuiten floot hij om het minste wat de boutade ontlokte : ‘veel gefluit, ook van de toeschouwers’. Hierdoor gaf hij de kans aan Jan zich te onderscheiden. Voor wie er bij was, ziet hèt beeld van “zweefkracht 10” steeds voor zich, de zoevende bal weggeslagen uit de winkelhaak vanuit de andere hoek.

Bij een andere vrijschop bleef hij attent nadat de bal tegen de paal terugsprong.
Intussen was ook Jan H goed ingevallen, zodat de 2-2 niet meer in gevaar kwam. Trikke (foutje om bestwil) en Robin (de waarheid, niets dan de waarheid) kregen nog geel.

“Veel gezeur, weinig voetbal”, het zou tenslotte ook de uitspraak kunnen zijn van de Osteopaat van Piet. Het was iets van weinig, of net teveel kaas van gegeten, maar het kan ook zijn dat dat over de arbiter ging. Zeker was het iets met darmen, zodat de sequel“ Windkracht (goorboslei) 11” niet lang op zich zal laten wachten met als ondertitel “veel geur, weinig verbaal”

Maar genoeg over de scheids, eigenlijk had ik het over films. En als je wil lachen, moet ik je van echte kenners aanraden naar MIB te gaan zien, zijnde “Men in Black”. ‘s Zaterdags geven ze korting. Als er daarentegen ooit een film over een sympathiek voetbalploegske wordt gemaakt, dat langs diepe dalen en verre hoogten, door dik en dun, met elkaar al méér dan 20 jaar samenspeelt, dan heb ik een suggestie : “Visboys team”.

 

Luc Sluyts