VISBOYS – WELVAART  0 - 1

Amper een weekje later weer een thuismatch, ditmaal tegen Welvaart. Van welvaart of spelersweelde was bij ons geen sprake. We hebben echt moeten sprokkelen, en in extremis een studerende Wout moeten oproepen. Ten opzicht van de week daarvoor moesten we Robin, Wouter, Dimi, Dirk en Danny missen. Alleen Piet, Tom en Freek kwamen in hun plaats.

De scheids deed in niets denken aan de vorige. Van in het begin was hij kordaat en dat was nodig tegen een ploeg van dezelfde brutaliteit als de vorige. Iemand die al lang in het vak zit, en dat vooraf niet moet laten blijken.

Spijtig voor de match viel er te vlug een goal voor de tegenstander. Een lange schuiver die Jan alleen nog maar verder in de hoek kon duwen.  Net als in het begin van dit verslag konden we ook nu in de eerste helft geen vuist maken. De tegenstander konden we wel de baas, ondanks het feit dat ze nog twee keer vervaarlijk voor doel kwamen, maar ze overklassen konden we niet. Sinds de voorsprong, haalden ze doelbewust het tempo uit de match en grepen ze elke gelegenheid aan om tijd te winnen. Ook de tweede helft bleef dit duren, zodat je als je het mij vraagt kunt spreken van typische welvaartziektes, zoals daar zijn vallende ziekte, ADHD, … en nog enkele die zich voornamelijk tussen de oren afspelen.

Bij de tegenstander ontwaarden we de gebroeders CRIM, wat mij direct doet denken aan criminaliteit. Volgens mij is het dan ook geen toeval dat er een paar waren die pijn hadden aan hun enkel zonder het minste contact. Zelf heb ik het gevoel van een electronische enkelband nog niet kunnen meemaken, maar ik legde wel de associatie. Tenslotte ligt Dendermonde ook aan hun kanten.

De arbiter hield in die fase alles goed in het oog, dikwijls en frequent een oogje dichtdoend wanneer het kon … maar voor een goed verstaander een perfecte imitatie van een knipperlicht dat onmiddellijk op rood kan springen. Trikke die ook in het dagelijkse leven de welvaart geregeld een duwtje in de rug wil geven, keek samen met één van hen tegen een gele kaart aan. Derde geel dit jaar en jammer genoeg de oorzaak dat hij er volgende week niet bij is … net als vele anderen. Voor hem spreekt dat hij ook deze week vooraan in de strijd wou lopen.

Achteraan konden we de boel in de tweede helft dichthouden. Maar vooraan viel ons de ervaring van vorige week niet meer te beurt, ook niet na een slotoffensief met voorzetten, afgeweken schoten op doel, een geweerde bal van de lijn, … . Nochtans zou het zeer verdiend zijn, want het was duidelijk dat we ons niet bij de pakken neerlegden. Dat laatste kon niet van de welvaart gezegd worden die nu nog meer last begonnen te krijgen van hun welvaartziektes en door de knieën gingen. Zoals dat betaamt in de welvaartstaat, spoedden we ons steeds in bekommernis voor de zwakkeren (van geest) en legden we sportief het spel stil, om hen te verzorgen. Toen we éénmaal doorhadden dat we in hun ‘val’ trapten, deden we voor één keer of onze neus bloedde …  en speelden we door, hiermee riskerend dat we echt uit onze neus zouden bloeden. Méér is er blijkbaar niet nodig om de ware aard en geneugten van de welvaart boven te krijgen. Trikke ontsnapte aan twee vliegende tackles en toen we verhaal wilden halen bij de scheids kwam de welvaart ons van alle kanten tegemoet. Verbaal waren we natuurlijk wel …, maar dat was ook nodig vermits in no-time het veld vol stond vol tegenstanders die blind voor hun eigen tekortkomingen, vol van hun eigen gelijk liepen te schelden en hun ego’s op te blazen. Iemand die het ooit meegemaakt heeft, weet dan wat er groepen wordt in zulke omstandigheden … maar zij deden er nog een schepje bovenop.  De kapitein van de tegenstander ging kermend en kreunend van bil, intussen roepend dat hij één van onze moeders op één been zou neuken. ZIZI, een wereldspeler heeft voor minder zijn carrière in mineur geëindigd, maar wij bleven redelijk kalm, een ezelstamp niet te na genomen. Zelfs Piet, weliswaar op de grond geduwd bleef rustig. Het dient gezegd, sinds hij gestopt is met melkproducten in grote hoeveelheden te verorberen is hij merkbaar minder van zijn melk. Vroeger zou hij het veel vlugger op zijn heupen gekregen hebben.

Noodgedwongen moest de scheids (met onze toestemming) voortijdig afblazen. Hiermee voorkwam hij vermoedelijk erger. Schrijnend was het toen enkele van de supporters ons na de match kwamen aanmanen in de toekomst sportiever te zijn, want dat we anders niet lang met elkaar zouden voetballen. Over dat laatste hebben ze vermoedelijk gelijk maar om andere redenen. Alleen al in dit verbond speelt de helft van de ploeg al 19 jaar samen. De welvaart zal dat allicht niet halen, ofwel ruzie onder elkaar, niet sportief genoeg of een moeder tegengekomen die zich ontfermt over mannen met één been.

Ironisch genoeg, en daarom de moeite waard om te schrijven, is dat deze ploeg uit een ander verbond is weggegaan omdat er daar altijd ambras was. Het toeval (maar dat kennen we intussen) wil dat ze dat hier nu ook meemaken. Raar hé, en ze geloven dat ook echt, als in een sprookje. Niet moeilijk als je de gebroeders Crim in je rangen hebt. Op het einde van zo’n sprookje komt er dan een varkentje met een lange snuit … ik heb het niet goed genoeg gezien, maar het zou ook een zwijn kunnen geweest zijn met een lang gezicht. Eerder geloof ik nog dat het einde van een tunnel was, maar toen waren ze gelukkig al op weg naar huis. E40 afslag Zwijndrecht.